بیماری‌های ریوی جزء گسترده‌ترین بیماری‌های جهان امروز هستند که سالانه صدها میلیون نفر در سراسر جهان را بر اثر عفونت‌های ریوی، زمینه‌های ژنتیکی و مصرف سیگار به خود مبتلا می‌کنند. ریه‌ها بخشی از یک سیستم پیچیدۀ بدن هستند که در هر روز هزاران بار با حرکات انقباضی و انبساطی خود باعث گسترش اکسیژن در سراسر بدن و خروج دی اکسید کربن از آن می‌شوند.
از حدود دو سال قبل بیماری جدید به نام کووید ۱۹ یا همان کرونا نیز به جمع عاملین عفونت‌های ریوی پیوسته و تاکنون جان میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را گرفته است. بیماری کرونا پس از چند سویۀ نسبتاً تخفیف، در ماه‌های اخیر وارد یک فاز پُر جنب و جوش موسوم به امیکرون شده است که در کشور آفریقای جنوبی شناسایی شده و باعث ترس و وحشت همه مردم جهان گردیده است.
بیایید نگاهی به علائم بیماری اُمیکرون بیندازیم و ببینیم که با چه راه‌کاری می‌توان این بیماری را شناسایی و آن را پشت سر گذاشت. این سویۀ جدید نخست تحت عنوان B.1.1.529 نام‌گذاری شد؛ ولی بعدها سازمان بهداشت جهانی عنوان اُمیکرون را برای آن انتخاب کرد.
این سویۀ جدید نگرانی‌های زیادی را با خود به همراه آورده و بیم آن می‌رود که از شیوع غیر قابل کنترلی برخوردار شود و ضمن تحت فشار قرار دادن دستگاه‌های بهداشتی کشورهای مختلف، ایمنی حاصل از واکسن را نیز بی اثر کند.
راه‌کارهای مقابله با سویۀ اُمیکرون
متخصصان بر این نکته تأکید دارند که سویۀ جدید کرونا موسوم به اومیکرون، نسبت به نسخه‌های پیشین آن، از مقاومت بیشتری در برابر واکسن‌هایی که تاکنون مورد استفاده قرار گرفته‌اند برخوردار است. این متخصصان ضمن جلوگیری از شیوع حس ناامیدی و وحشت در سطح جامعه، بر این نکته اتفاق نظر دارند که جامعۀ پزشکی در جریان مبارزه علیه ویروس کرونا نیاز به بازنگری روش‌ها و چاره‌اندیشی جدیدی دارد.
با این حال، شیوه نامه مبارزه با امیکرون، همچون گذشته به صورت:
- استفاده از ماسک
- حفظ فاصله گذاری اجتماعی
- شستن مرتب دست‌ها
مورد تأکید است. همچنین پزشکان برای قطع زنجیرۀ بیماری توصیه به طرح غربال‌گری اُمیکرون و شناسایی افراد مبتلا یا ناقل و همچنین قرنطینه نمودن آنها را مطرح کرده‌اند.
علائم بیماری امیکرون
سرویس سلامت و بهداشت همگانی بریتانیا اعلام کرد که افرادی که از علائمی همچون:
- تب زیاد
- سرفه پیوسته
- از دست دادن حس بویایی و چشایی
رنج می‌برند، فوراً باید تست کرونا بدهند. در عین حال در کنار علائم فوق که به نظر می‌رسد بیشتر به عنوان نشانه‌های بیماری کووید ۱۹ مطرح شده بود، به تازگی دانشمندان علائم دیگری را نیز به عنوان نشانه‌های بیماری اُمیکرون معرفی کرده‌اند که فراتر از سه مورد فوق می‌باشند. این مجموعه علائم بیماری امیکرون عبارتند از:
- خارش گلو
- خستگی بیش از حد
- درد ملایم در عضلات بدن
- تعریق زیاد شبانه
- سرفه های خشک
- آب ریزش بینی
به نظر می‌رسد بر خلاف سویه‌های قبلی کووید ۱۹ که در آنها فرد مبتلا، حس بویایی و چشایی خود را از دست می‌داد، در امیکرون چنین علائمی وجود ندارد و در عوض بیمار از تعریق شبانه رنج میبرد.
اُمیکرون تا چه حد می‌تواند نگران کننده باشد؟
اُمیکرون می‌تواند نسبت به نوع دلتا از قدرت رشد قابل ملاحظه‌ای برخوردار باشد؛ به طوری که انتظار می‌رود ظرف چند ماه آینده بیش از نیمی از عفونت‌های کرونایی در سراسر جهان را به سمت خود جذب کند. ویروس‌ها همواره در حال جهش هستند. گاه این جهش‌ها باعث تضعیف آنها می‌شود، و گاه به آنها کمک می‌کنند تا از کمند آنتی‌بادی‌ها فرار کنند و سیستم ایمنی بدن را با تهدید جدی مواجه سازند. تاکنون واکسن‌های کرونا ثابت کرده بودند که در برابر سویه‌های قبلی مؤثر بوده‌اند. اما اطمینان از کارایی این واکسن‌ها در برابر سویۀ اُمیکرون هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
سویۀ اُمیکرون و تزریق دُز سوم واکسن کرونا
چند ماه از تزریق واکسن کرونا در افراد مختلف در بسیاری از کشورهای جهان می‌گذرد و پرسش‌ها در مورد الزام به تزریق دُز سوم یا حتی دوز تقویتی کرونا در کشورهای مختلف همواره مطرح است. پژوهش‌های صورت گرفته در برخی از کشورها در مورد اثر بخش بودن واکسن و سقف ایمنی در بدن دریافت کنندگان نشان می‌دهد که تزریق دوز سوم واکسن کرونا به ویژه در افراد سالمند و افرادی که سیستم ایمنی بدن آنها ضعیف است، الزامی به نظر می‌رسد.
دستگاه اکسیژن ساز
در سویۀ اُمیکرون نیز مثل سویه‌های قبلی بیماری کرونا، بیمار از کمبود اکسیژن خون رنج میبرد و برای جبران این کسری اکسیژن نیاز به دستگاه اکسیژن ساز دارد تا بتواند به راحتی تنفس کند و بدن وی اکسیژن مورد نیاز خود را تأمین نماید. یکی از دستگاه‌های کمک تنفسی عمده برای بیماران تنفسی که در منزل یا بیمارستان‌ها تحت درمان قرار دارند، دستگاه اکسیژن ساز است که بیمار را از نیاز به کپسول اکسیژن رهایی می‌بخشد. معمولاً می‌توان گفت که اکسیژن خروجی از دستگاه اکسیژن ساز در بازۀ خلوص ۹۳ تا ۹۵ درصد قرار دارد.
کاربرد دستگاه اکسیژن ساز
معمولاً دستگاه اکسیژن ساز برای استفادۀ بیماران حاد ریوی، بیماری‌های مزمن انسداد ریوی و بیماری‌های آمفیزم کاربرد دارد. البته بیماران آسمی، پونومونی و بیماران قلبی هم نیاز به دستگاه اکسیژن ساز دارند.
دستگاه‌های اکسیژن ساز به دو نوع اکسیژن ساز ثابت (غیر قابل حمل) و دستگاه اکسیژن ساز قابل حمل یا پرتابل تقسیم می‌شوند که هر دو از مکانیزم تولید اکسیژن یکسانی برخوردارند و تنها از لحاظ ابعاد و وزن دستگاه و همچنین داشتن باتری با هم تفاوت دارند.
دستگاه اکسیژن ساز به این ترتیب کار می‌کند که ابتدا دستگاه هوای محیط پیرامون را به داخل مکیده و سپس با گذر دادن هوا از روی پودر متخلخل زئولیت، اکسیژن موجود در هوا را از هوا گرفته و آن را از گازهای دیگر جدا می‌کند و سپس به سوی محفظه‌های دیگر هدایت می‌کند. بدین ترتیب میزان خلوص اکسیژن به بازۀ مورد نظر و فشار آن تقریباً به ۲۳۰ میلی‌متر جیوه می‌رسد.
اجاره دستگاه اکسیژن ساز
چون استفاده از دستگاه اکسیژن ساز جنبۀ مقطعی و موقت دارد، لذا خرید آن توجیه اقتصادی چندانی ندارد و شما می‌توانید با اجاره اکسیژن ساز ۵ لیتری یا ۱۰ لیتری، نیاز دوره درمان بیمار خود را برطرف کنید.
